Leczenie zachowawcze
Podstawowe znaczenie w postępowaniu lekarskim ma pełne badanie proktologiczne, a leczenie zachowawcze jest jedną z metod postępowania w pierwszym okresie choroby. Ma ono na celu regulację wypróżnień, leczenie zaburzeń naczyniowych i zapaleń.
Główną rolę odgrywa leczenie dietetyczne, zwłaszcza u pacjentów skarżących się na przewlekłe zaparcia i konieczność silnego parcia na stolec w trakcie defekacji. U wielu bowiem chorych wystarcza zmiana diety i trybu życia, gdyż jednym z podstawowych celów terapeutycznych jest uzyskanie regularnych wypróżnień. Poleca się stosowanie diety z zawartością włóknika, czasem środki powodujące rozluźnienie stolca, spożywanie odpowiedniej ilości płynów (około 2,5l na dobę). Korzystny efekt obserwuje się także po lekach poprawiających motorykę jelit.
Leki stosowane są miejscowo w postaci czopków i kremów w różnych kombinacjach. W skład preparatów doodbytniczych wchodzą środki przeciwbólowe (lidokaina, anestezyna), przeciwzapalne i przeciwświądowe (antybiotyki, steroidy, tlenek cynku, dwutlenek tytanu) oraz ściągające (tlenek bizmutu, tanina). Dobrym uzupełnieniem leczenia miejscowego jest stosowanie doustne związków flawonoidowych, które zwiększają napięcie naczyń żylnych, obniżają kruchość naczyń, zwiększają opór i obniżają przepuszczalność naczyń włosowatych, a także mają działanie przeciwzapalne, gdyż hamują uwalnianie mediatorów odczynu zapalnego, tj prostaglandyn. Ciepłe nasiadówki, są pomocne w złagodzeniu bólu wywołanego ostrym procesem zapalnym. W sprzedaży znajduje się wiele leków w postaci kremów, pianek i czopków . Obserwuje się korzystny wpływ stosowanej miejscowo nitrogliceryny w przypadku zakrzepu guzka krwawniczego, któremu towarzyszy szczelina odbytu.
Leczenie farmakologiczne jest z reguły zalecane w I i II stopniu choroby. Stosowane leki w krótkim czasie prowadzą do ustąpienia ostrych objawów zapalnych i są dobrze tolerowane przez chorych. Rzadko obserwuje się występowanie objawów ubocznych, jak uczulenie na zawarty w preparacie środek znieczulający lub antybiotyk. Stosowane miejscowo steroidy nie powinny być używane zbyt długo gdyż mogą prowadzić do nadkażenia bakteryjnego, i grzybiczego, jak również zaników skóry.
Leczenie zabiegowe
Leczenie zabiegowe polega na zapobieganiu wypadaniu guzków krwawniczych przez zmianę struktury ich podłoża lub zapobieganiu obrzękowi i zaburzeniom przepływu krwi przez rozciąganie. Niekiedy stosuje się też przecinanie mięśnia zwieracza wewnętrznego lub wycina się powiększone poduszeczki naczyniowe. Są to następujące zabiegi:
Skleroterapia – polega na wykonaniu wielu minizastrzyków pod skórę wokół chorego guzka. W naczyniach, z których zbudowane są jego ścianki, powstaje zakrzep. Niedotleniony i niedożywiony guzek odpada. Zabiegu nie można wykonać przy stanie zapalnym w okolicy odbytu lub w jelitach.
Metoda Barrona – polega na założeniu ciasnych gumowych podwiązek wokół podstawy guzków krwawniczych – powoduje zahamowanie ich ukrwienia, martwicę i wypadnięcie;
Krioterapia (stosowanie aplikatorów niskiej temperatury) – polega na zamrażaniu podstawy guzków w celu wywołania ich lokalnej martwicy i zmniejszenia (coraz rzadziej stosowana);
Fotokoagulacja podczerwienią polega na wykorzystaniu światła lamp halogenowych, które przenika do błony śluzowej. Wydzielone w ten sposób ciepło niszczy przerośnięte tkanki, pod guzkiem tworzy się blizna, która odcina dostęp krwi i składników odżywczych. Nabrzmiała część hemoroidu obumiera i odpada.
Metoda Longo – wykonywana za pomocą specjalnego instrumentu zwanego staplerem. Hemoroidy usuwa się staplerem, który wycina pas błony śluzowej odbytnicy nad zmienionymi hemoroidami i automatycznie zszywa miejsce u ich podstawy. Podczas jednego zabiegu usuwa się wszystkie chore guzki. Metoda ta jest szczególnie przydatna wtedy, gdy chorobie hemoroidalnej towarzyszy wypadanie błony śluzowej odbytnicy.
Leczenie chirurgiczne
Dotyczy około 10% chorych z chorobą hemoroidalną. Wycięcie powiększonych guzków przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Rodzaje metod chirurgicznych:
Otwarta hemoroidektomia metodą Milligana – jest najczęściej wykonywana,
Metoda Fergusona – wskazaniem jest intensywne krwawienie. Po wycięciu kompleksu krwawniczego zaszywa się szczelnie błonę śluzową kanału odbytu,
Podśluzówkowa hemoroidektomia metodą Parksa.
W leczeniu choroby hemoroidalnej powinna obowiązywać zasada, aby zawsze dopasować metodę leczenia do indywidualnego stanu chorego. Zarówno lekarz, jak i pacjent musi brać pod uwagę fakt, że nie można wszystkich chorych leczyć jedną metodą, która jest aktualnie modna.
Należy pamiętać, że pacjent nie powinien rozpoczynać terapii bez porady i diagnozy lekarza. W przypadku wystąpienia u pacjenta objawów mogących wskazywać na chorobę hemoroidalną należy koniecznie udać się do lekarza i stosować do jego wskazań.
Unikalny lek na hemoroidy
uśmierza ból
eliminuje świąd i pieczenie
zapobiega nawrotom choroby
10 CZOPKÓW • 25 G MAŚĆ
Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu