Od starożytności do XXI wieku - problem ciągle aktualny
Pierwsze opisy anatomiczne hemoroidów jak również podejmowanie leczenia choroby przypisuje się Hippokratesowi i datuje na IV wiek p.n.e. Warto jednak wspomnieć, że już wcześniej, z czasów starożytnego Egiptu zachowały się wzmianki o chorobach odbytu, które z dużym prawdopodobieństwem można przypisać chorobie hemoroidalnej. W papirusach datowanych na 1700 oraz 1500 rok p.n.e. zwraca się uwagę na opisy dolegliwości bólowych okolicy odbytu u mężczyzn. Według tych przekazów, stosowanie okładów ze zmielonych liści akacji miało przynosić ulgę pacjentom.
Hippokrates przedstawił pierwsze opisy operacyjnego leczenia choroby. W swoich dziełach opisywał zabieg polegający na przeszywaniu hemoroidów igłą i wełnianą nicią, powodując ich niedokrwienie i odpadnięcie.
W przypisywanych Hipokratesowi pracach, znajdują się także opisy wzierników, podobnych do stosowanych obecnie (rozwieracz Eisenhammera). Hippokrates zajmował się także patofizjologią choroby, a jego rozważania zawierają opisy czynników, które w czasach współczesnych uznaje się za istotne z punktu widzenia patofizjologii choroby hemoroidalnej.
W Starym Testamencie znaleźć można opisy choroby hemoroidalnej. Filistyni po zdobyciu Arki Przymierza, mieli zostać nawiedzeni chorobą, która według badaczy pism odnosić się może do choroby hemoroidalnej. W czasach rzymskich Celsus i Galen, zarówno przedstawiali anatomiczne aspekty samych hemoroidów jak i opisywali zabiegi ich usunięcia lub podwiązywania. Także w dziele indyjskiego mistrza chirurgii – Sushruty, znajdują się opisy anatomiczne jak i chirurgiczne.
W czasach renesansu, Lorenz Heister przedstawił pierwsze udokumentowane ryciny traktujące o chorobie. Wskazywał także na zbyt okrutne i nieskuteczne metody leczenia operacyjnego, które od czasów Hipokratesa z mniejszymi lub większymi modyfikacjami były kontynuowane. Przedstawił opisy modyfikujące dotychczasowe możliwości leczenia. Z kolei Morgani skupiał się na patofizjologii choroby, odrzucając cześć założeń Hipokratesa.
Jedną z najbardziej znanych osób cierpiących na hemoroidy był Napoleon, a jego porażka pod Waterloo przez wielu znawców historii po części mogła wynikać z niedyspozycji wodza z uwagi na zaostrzenie choroby hemoroidalnej.
W wieku XIX, Frederick Salmon, założyciel Szpitala Św. Marka, zmodyfikował operacje wycięcia hemoroidów, operując w bezpiecznej przestrzeni, zwracając istotną uwagę na ryzyko potencjalnego uszkodzenia aparatu zwieraczowego podczas operacji.
W wieku XX, do grona chirurgów zajmujących się choroba hemoroidalną należeli m. in.: Goodsall, Miles, Milligan czy Morgan, którzy przyczynili się do poszerzenia wiedzy na temat nie tylko choroby hemoroidalnej, ale także chirurgii odbytnicy i odbytu.
Unikalny lek na hemoroidy
10 CZOPKÓW • 25 G MAŚĆ
Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu